Heidelberg – stolica niemieckiej nauki

„Tylko takie miasta są coś warte,
w których można się zgubić.”
 Zbigniew Herbert

 

 

Naszą podróż zakończył krótki przystanek w Heidelbergu. Pani Ewa swoimi opowieściami wzbogaciła nasza wiedzę o tym miejscu.

 

 

Dowiedzieliśmy się m.in., że w Heidelbergu: założono pierwszy uniwersytet w kraju (jeden z pierwszych w tej części Europy), studiował XIX-wieczny poeta i dramatopisarz Adam Asnyk, umiejscowiona była Alma Mater Oskara Troplowitza (wynalazcy kremu Nivea), prywatny koncert dał Fryderyk Chopin, spotykał się Zygmunt Krasiński z Delfiną Potocką.

 

To miasto doprawdy zachwyca. Zniszczone całkowicie podczas Wojny Trzydziestoletniej, jak i również w czasie walk o elekcję z Francuzami, zostało pięknie odbudowane w barokowym stylu z czerwonego piaskowca. Oprócz Edynburga znajdziemy tu trochę Florencji. Do Heidelberga licznie przybywają studenci, chcąc kontynuować długą, bo sięgającą XIV w., historię tutejszego szkolnictwa wyższego. Należy podkreślić, że tutejszy uniwersytet doczekał się 10 noblistów.

 

Symbolem miasta są dumnie wznoszące się nad pomarańczowymi dachami ruiny Zamku Elektorów (Schloss Heidelberg), które mogliśmy podziwiać z oddali.

 

 

Spacerując gwarnymi uliczkami pocztówkowego Heidelberga przyglądaliśmy się eleganckim kamienicom. Wiele symboli, detali architektonicznych przykuło naszą uwagę.

 

  

 

Okna wykuszowe, płaskorzeźby, ślimacznice, gzymsy, kartusze, ryzality, wici roślinne, dekoracyjne reliefy to wszystko sprawiło, że poczuliśmy klimat Heidelberga. Pani Ewa pokazała nam ratusz (Rathaus) i usytuowany w centrum miasta Kościół Świętego Ducha (Heiliggeistkirche).

 

 

Zwróciła uwagę na ozdobną kamienicę z charakterystyczną renesansową fasadą, znajdującą obok kościoła, gdzie mieści się hotel Zum Ritter. Jako jedyny przetrwał wojny i zawieruchy.

 

 

Przeszliśmy obok fontanny Herkulesa upamiętniającej ogromny wysiłek włożony w odbudowę miasta po zniszczeniach wojny trzydziestoletniej. Obowiązkowym punktem naszej wycieczki był Stary Most spinający brzegi Neckaru – Alte Brücke.

 

 

Chcieliśmy na niego wejść od stronyzabudowań Altstadt, bramą zwieńczoną z obu stron białymi, cylindrycznymi wieżami przykrytymi hełmami ze spiczastym zakończeniem.

 

 

Dlaczego? Przez uroczy i nieco tajemniczy akcent - brązową figurę małpki trzymającej w reku lusterko, która jest tu popularnym obiektem fotograficznym, ale i nosi w sobie głębsze znaczenie - wzywa do autorefleksji.

 

 

Obok rzeźby umieszczona jest tabliczka z wierszem Martina Zeiller'a z 1632 r:

 

„Co ty tu robisz gapiąc się na mnie?

Nie widziałeś starej małpy?

Spójrz tam, z powrotem na Heidelberg.

Zobaczysz tam więcej mojego gatunku.”

 

Małpka ma przynieść szczęście tym, którzy dotkną jej palców i bogactwo tym, którzy dotkną lusterka.

 

 

Ponadto spojrzenie w wypolerowane lusterko oznacza powrót do Heidelberga. No, i skierowana w stronę przybywających do miasta przez most „nagą tylną częścią”, miała „dawać komunikat”, iż tu kończy się władza biskupa Moguncji. Obok małpki są myszki, których dotknięcie gwarantuje liczne potomstwo.

 

 

Tu, za dużo chętnych nie było. Wybieraliśmy szczęście i bogactwo. ;-)

 

 

Pomimo pochmurnego nieba, Heidelberg nas oczarował. Krótki pobyt pozwolił zobaczyć jedynie namiastkę tego, co to miejsce ma do zaoferowania. Na pewno zapamiętamy opowieść pani Ewy o studenckim więzieniu, w którym zamykano studentów za wykroczenia na kampusie, takie jak naruszanie spokoju. Heidelberg, to kolejne magiczne miejsce i krajobraz, który dopiszemy do  pamiętnika wycieczek szkolnych.

 

Organizator wycieczki: Eliza Bodys