Wizyta w sercu Alzacji ❤️

„To nie jest sen
Rzeczy naprawdę dzieją się”

Podróż autokarem z Gryfina do Hiszpanii przez Niemcy i Francję to długa trasa. W naszym liceum nie brakło chętnych, by podjąć wyzwanie jej pokonania. 14.02.2024, troszkę niewyspani, ale uśmiechnięci, o 4.00 zajęliśmy miejsca w autokarze i wyruszyliśmy odkrywać kolejne magiczne miejsca. Podczas podróży zauważyliśmy, że Niemcy, Francja i Hiszpania są ogromne i pokonanie każdego kraju ma swoją specyfikę, zaczynając od przepisów i maksymalnych prędkości.

Po wielu godzinach spędzonych w autokarze powitał nas Colmar, stolica baśniowej krainy Alzacji. Ślady kultury germańskiej mieszają się tu z francuską, tworząc niepowtarzalny charakter całego regionu leżącego na styku granic Francji i Niemiec. To piękne miasto łączy w sobie Wenecję, Nowy Jork i polskie Podlasie.

Skąd La Petite Venise, czyli Mała Wenecja w Colmar?

Od pani przewodniczki wiemy, że dawniej malowniczy kawałek miasta położony nad kanałem La Lauch udekorowany pięknymi kwiatami, szachulcami i drewnianymi okiennicami zamieszkali ogrodnicy, rybacy i handlarze, którzy swoje owoce, warzywa i ryby transportowali na łodziach podobnych do weneckich gondoli – handel wodny.

Co wspólnego ma Colmar z Nowym Jorkiem?

Z Colmar pochodził projektant Statuy Wolności - Frédéric-Auguste Bartholdi. Społeczność Francji podarowała Stanom Zjednoczonym statuę z okazji setnej rocznicy ogłoszenia Deklaracji Niepodległości. Stąd jest ona widoczna w Colmar na każdym kroku, chociażby na wjeździe do miasta, w witrynach sklepów, czy na chodnikach.

Co łączy Colmar z polskim Podlasiem?

To bociany – symbol Alzacji. Jak powszechnie wiadomo bociany mieszkają w Polsce, jednak równie dobrze czują się w tym zakątku Francji. Co więcej, są tu uwielbiane. Motyw tego ptaka często występuje w dekoracjach, a ich gniazda wieńczą najwyższe budynki w Alzacji.

Zwiedzając Colmar, zagubiliśmy się w brukowanych uliczkach wzdłuż, których rozciągają się bajkowe domy. Przepiękna Starówka z zabudową szkieletową o drewnianej konstrukcji, głównie z drewna kasztanowego, nie mogła nacieszyć naszych oczu. Dowiedzieliśmy się, że belki tworzące szkielet wypełniano mieszaniną: gliny, kamieni, gruzu, słomy i odchodów zwierząt, tworząc w ten sposób mur szachulcowy, który jest wizytówką całej Alzacji. Bogaci mieszczanie dodatkowo upiększali swoje domy formowanymi i rzeźbionymi belkami, drewnianymi postaciami, czy ozdobnymi okiennicami. Colmar oczarował nas przeróżnością i barwnością scenerii domków.

Choć cała zabudowa ma podobny styl, to każdy dom jest inny. W baśniowych domkach z piernika mieszkają ludzie. Oglądając je ma się wrażenie, że nie mają kątów prostych, podłoga ma kilka poziomów, mieszkańcy chodzą do kuchni pod górkę, a przez okno wyglądają klęcząc na kolanach.

Podczas naszego spaceru, w sercu miasta – na Place de la Cathedrale zwróciliśmy uwagę na gotycki kościół Saint-Martin, wbudowany w latach 1235–1365. Na szczycie kopuły znajduje się konstrukcja o kształcie latarni, nadająca kościołowi charakterystyczną sylwetkę.

Z kart historii, od pani Ewy, dowiedzieliśmy się, że Colmar w 823r. otrzymał status wolnego miasta od Cesarstwa Rzymskiego i, że jego historia jest dość burzliwa. Był pod panowaniem Cesarstwa Niemieckiego po przegranej wojnie Francji z Prusami. Z kolei w czasie II wojny światowej Lotaryngia, jak również Alzacja stanowiły część hitlerowskich Niemiec. 2 lutego 1945 został wyzwolony po blisko 5-letnim zaborze przez wojska francusko-amerykańskie i obecnie należy do Francji. Pomimo wielu bitew miasto nigdy poważnie nie ucierpiało. Powód: najstarszy rejon winiarski na świecie, lider w produkcji win białych.

Wieczorem Colmar wyglądał naprawdę zjawiskowo. To prawdziwie magiczna sceneria – kolorowe światełka, czarujące dekoracje. Raj dla fotografów. Po prostu „instagramowe” miejsce.

Organizator wycieczki: Eliza Bodys